Witamina B 12 w pigułce
Jej funkcje w organizmie:
- prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego i przewodu pokarmowego,
- razem z kwasem foliowym jest niezbędna do tworzenia krwinek czerwonych, białych oraz syntezy DNA,
- bierze udział w metabolizmie białek, tłuszczów i węglowodanów,
- uczestniczy w przemianie kwasu foliowego do formy biologicznie czynnej.
Niedobór powoduje:
- niedokrwistość,
- zanik błony przewodu pokarmowego,
- zmiany zwyrodnieniowe w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym.
Kiedy jesteśmy szczególnie narażeni na niedobory?
- przy zaburzeniach flory bakteryjnej jelit, pasożytach jelit, podczas niektórych chorób jelit,
- zapalenie błony śluzowej żołądka, nadprodukcja kwasu solnego,
- podczas stosowania niektórych leków – np. przeciwhistaminowych,
- ograniczając spożywanie produktów pochodzenia zwierzęcego.
Objawy niedoboru:
- chroniczne zmęczenie, osłabienie, drażliwość,
- zaburzenia trawienia, brak apetytu, nudności,
- drętwienie kończyn,
- podwyższona temperatura ciała,
- zaburzenia pamięci,
- częste infekcje,
- zaburzenia miesiączkowania u kobiet,
- niedobór witaminy B12 może przyczyniać się również do występowania schorzeń neurologicznych jak: demencja, ataksja, neuropatia, psychozy, atrofia mózgu,
- zbyt niski poziom prowadzi do wzrostu stężenia homocysteiny, a przez to zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.
Rekomendowane spożycie witaminy B12:
- 0-6 msc – 0,4 µg (poziom wystarczającego spożycia)
- 6-12 msc – 0,5 µg (poziom wystarczającego spożycia)
- 1-3 lat – 0,9 µg
- 4-6 lat – 1,2 µg
- 7-12 lat – 1,8 µg
- >13 lat 2,4 µg
- Kobiety w ciąży – 2,6 µg
- Kobiety karmiące – 2,8 µg
Źródła w żywności:
Kobalamina w niewielkich ilościach jest wytwarzana przez florę bakteryjną w przewodzie pokarmowym, głównym źródłem jest jednak żywność. Występuje w produktach pochodzenia zwierzęcego: mięsie, rybach, jajach, mleku i jego przetworach. Występowanie witaminy B12 w produktach roślinnych, np. drożdżach, grzybach, algach morskich, fermentowanych produktach sojowych jest na razie tematem spornym – w jakiej formie występuje, czy w przyswajalnej dla człowieka i czy w ilościach mających znaczenie żywieniowe. Ograniczmy się więc do sprawdzonych źródeł.
Przykładowa ilość produktów potrzebna do pokrycia dziennego zapotrzebowania:
Dorośli, dieta tradycyjna:
- pół płata solonego śledzia (3,5 µg)
- łyżka sardynek w oleju (3µg)
- 1 szklanka mleka, porcja polędwicy wołowej 100 gram (2,36 µg)
- 1 szklanka maślanki, 1 plaster żółtego sera, porcja flądry 100 gram (2,47 µg)
- 1 szklanka mleka, 2 plastry żółtego sera, 2 plastry polędwicy sopockiej (2,18 µg)
Dorośli, dieta laktoowowegetariańska:
- 2 jajka, jogurt naturalny – małe opakowanie 150 ml ( 2,67 µg)
- 1 jajko, szklanka maślanki, 2 plastry sera żółtego (2,69 µg)
- 1 żółtko, serek homogenizowany waniliowy – opakowanie 200 gram (2,54 µg)
- 1 szklanka kefiru, 1 opakowanie serka ziarnistego (2,6 µg)
- 2 szklanki mleka krowiego (2 µg)
Dzieci 1-3 lata, dieta laktoowowegetariańska:
- pół szklanki kefiru, 2 łyżki serka ziarnistego (0,88 µg)
- 1 jajko (0,96 µg)
- 1 żółtko (1,18 µg)
- 3 łyżki twarogu, 2 łyżki kwaśnej śmietany, 1 plaster żółtego sera (0,98 µg)
- 2 łyżki twarogu, małe opakowanie jogurtu naturalnego 150 g (1,07 µg)
(Mleko kobiece zawiera średnio 0,05 ug witaminy B12 w 100 ml)
Suplementacja?
Suplementacja witaminy B12 jest niezbędna w diecie wegańskiej, natomiast jeśli chodzi o dietę laktoowowegetariańską może być ona potrzebna w przypadku niskiego spożycia produktów pochodzenia zwierzęcego. Dobrym pomysłem dla wegetarian może być również wprowadzenie do diety produktów wzbogacanych witaminą B12 np. mleka roślinnego, wzbogacanych płatków śniadaniowych. W razie wystąpienia objawów niedoboru lub wątpliwości czy dostarczamy odpowiednią ilość z dietą najlepiej poprosić lekarza o skierowanie na badania krwi pod kątem niedoborów (niedokrwistość, witamina B12 w surowicy).
Na podstawie:
- Dietetyka.Żywienie zdrowego i chorego człowieka, Helena Ciborowska, Anna Rudnicka, wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014
- Normy żywienia dla populacji polskiej – nowelizacja, red. prof. dr hab. med. Mirosław Jarosz, wyd. Instytut Żywności i Żywienia 2012